In het oeuvre van Peter De Koninck – zijn monumentale etsen en kleinere olieverfschilderijen – staan architectuur en geschiedenis centraal: afgetakelde monumenten als verweerde symbolen van ideologie en macht, verlaten en dreigende interieurs, maar ook hagelwitte, strakke modernistische gevels. Van het diepste zwart tot de helderste pasteltinten. Recent zijn er – als tegenwicht – ook wervelende landschappen bijgekomen. Maar zelden komt een mens in zijn werk voor.